Już za niedługo Wielkanoc. Mam bardzo dużo wspomnień związanych z tym świętem.

To przygotowywania (nie wiem jak Wy, ale ja ich za bardzo to nie lubię), to wspólny czas z rodziną (uwielbiam te chwile), to Śmigus – Dyngus, to niezapinająca się spódnica po zjedzeniu tego wszystkiego, co wcześniej przygotowałam!

Ciekawe, że Wielkanoc jest świętem ruchomym. Datę tego Święta, a tym samym początek Wielkiego Postu ustalono według kalendarza księżycowego, wyznaczał on w tradycji żydowskiej dzień Paschy.

Wielkanoc – ustalenie terminu

W 325 roku na Soborze Nicejskim postanowiono, że Wielkanoc obchodzić się będzie w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni Księżyca i wiosennym zrównaniu dnia z nocą. W związku z tymi ustaleniami Wielkanoc może przypadać w okresie od 22 marca do 25 kwietnia.

Święta te poprzedza okres Wielkiego Postu, który rozpoczyna się w Środę Popielcową. Czterdziestodniowy Post oparty jest na symbolice biblijnej, związanej z liczbą czterdzieści i tak: Żydzi wędrowali przez pustynię 40 lat, Jezus spędził 40 dni na pustyni.

W czasie Wielkiego Postu uroczystym okresem jest Wielki Tydzień. Rozpoczyna on się Niedzielą Palmową, święci się wtedy palmy na przypomnienie wkroczenia Jezusa do Jerozolimy. Punktem kulminacyjnym Wielkiego Tygodnia są trzy święte dni – zwane Triduum Paschalne: Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota.

Jerozolima

Chciałam nadmienić, że byłam w Jerozolimie, nie w czasie Wielkanocy. Z wycieczką. Szłam uliczkami, którymi szedł Jezus dwa tysiące lat temu. To miasto wygląda chyba tak samo, jak wtedy, stare domy po obu stronach drogi, drogi wąskiej przesiąkniętej zapachem kadzideł. Czy dobrze się tam czułam!? Nie wiem. Wrażeń z pobytu było tak dużo, emocji też (chociażby kontrole na przejściu granicznym – koszmar!). Nie było też chwili, aby trochę pobyć samemu w tym miejscu. Ale jest coś w nim magicznego.

Wielkanoc – zwyczaje

Oby nigdy nie zanikły. W Polsce mamy ich dużo. Można spotkać bardzo różne zwyczaje wielkanocne, ponieważ różne regiony mają odmienne tradycje. A chociażby ‘dziady śmingusowe”, które pochodzą z Małopolski. A są to maszkary zawinięte w słomę. Można je spotkać w nocy z Niedzieli na Poniedziałek. Dziady te wymuszają różne datki, a opornych oblewają wodą. Ja bym wolała dać jakikolwiek datek niż znaleźć się w strumieniu wody, szczególnie przy braku pogody.

Na Warmii, Śląsku i może jeszcze w innych regionach pali się kukłę „Judosza”, to jeden z apostołów Jezusa – Judasz. W Krakowie obwoziło się po kościołach figurkę Jezusa siedzącego na osiołku, a naa Śląsku pojawia się procesja konna zwana „kawalkadą wielkanocną”.

Najwięcej zwyczajów jest związanych z Wielkanocnym Poniedziałkiem. Pamiętam te poniedziałki…..a szczególnie jeden z nich. Mało nie zakończyło się remontem mieszkania! I klatki schodowej.

Ale zacznę od początku. Poniedziałek, cała rodzina w domu, siedzimy przy stole, objedzeni jak to przystało na taki dzień i takie święto. Zadzwonił sąsiad, drzwi otworzył mój mąż. A tu…. Sąsiad wylał mu garnuszek wody na głowę i uciekł. No to mój małżonek nie mógł być przecież gorszy. Wziął nie garnuszek, ale garnek i poszedł do jego mieszkania.

Krzyk powiadomił mnie, że zemsta została dokonana. Ale nie, za chwilę przeszedł odwet! Sąsiad z wielkim garnkiem wpadł do mieszkania (bo ktoś nie zamknął drzwi na zamek) i … fru gar z wodą wylany. I tak się zaczęło. Pamiętam, że syn, miał chyba 4 lub 5 lat, cały czas przynosił garnki z wodą pod drzwi i pomagał tacie w tej wojnie wodnej. Bo do niej przyłączyli się kolejni sąsiedzi. Brali w niej udział 3 piętro (czyli my) i 4 piętro, czyli aż cztery mieszkania!

Dzieciaki ciągle się przebierały, bo były całkiem mokre. Ja zresztą też, Nie nadążałam za wycierami wody z podłogi. Do bitwy dołączyła się moja mama i tata!

Po zakończeniu imprezy sprawdzałam skutki. Woda spływała nawet schodami. Szczęście nikomu się nic nie stało. Ale sąsiedzi z pięter niższych to nie byli zadowoleni. Musieliśmy sprzątać korytarz aż do parteru.

Ale wszyscy pamiętamy tę bitwę do dzisiaj. I każdy wspomina ją bardzo, ale to bardzo miło!

Skutki bitwy:

– bolące brzuchy od śmiechu,

– ilość mokrych ubrań – porażająca,

– wszystkie garnki – zapełnione wodą i trzeba było wycierać,

– mokry dywan w przedpokoju,

– wspólna kawa i ciasto dla wszystkich :-).

Do tej pory zastanawiamy się, jak to się stało, że to tak fajnie poszło! Że nikt się nie obraził….tylko przyłączyli się do tej bitwy.

W kolejnej części opowiem Wam o innych zwyczajach i naszych przygodach.

A Wy – jak wspominacie Lany Poniedziałek?